We're from Belanda!

We zijn alweer een paar weken in Indonesië, de hoogste tijd dus voor een update.
Vanaf Sri Lanka vlogen we, met een overstap op Kuala Lumpur, naar Jakarta. We hadden twee lossen vluchten geboekt en moesten dus door de douane en daarna weer opnieuw inchecken. Absoluut geen straf, want drie weken eerder was het nieuwe vliegveld van Kuala Lumpur geopend. Het nieuwe vliegveld is groot, modern, erg netjes en heeft ontzettend veel restaurants en winkeltjes. Daar zijn we dus ook in de verleiding gekomen om een hele mooie camera te kopen. Onder het genot van een hamburger bij de McDonalds hebben we er goed over nagedacht en nu zijn we de trotse eigenaren van een Nikon D5300!

Misschien is het wel even leuk om eerst wat meer over de mensen in Indonesië te vertellen. Ze zijn hier ontzettend aardig! In Myanmar zijn de mensen het liefst en het vriendelijkst, maar hier in Indonesië komen ze aardig in de buurt. Ze vinden het ook geweldig als je een paar woordjes Bahasa spreekt. Het woord voor Nederland is 'Belanda' en elke keer als er wordt gevraagd waar we vandaan komen is het antwoord We're from Belanda'. Dat vinden ze helemaal geweldig om te horen en daarna krijg je een paar standaard woorden naar je hoofd geslingerd, meestal zoiets als 'Belanda, Holland, Amsterdam en Robin van Persie!'
Werden we in China veel op de foto gezet, hier wordt er ook om de haverklap gevraagd of ze met ons op de foto vragen. Eerst komt één persoon het vragen en zodra het antwoord 'ja' is komen er nog 10 aanlopen die ook op de foto willen.

Ok, verder waar we gebleven waren. Onze reis door Indonesië begon dus in Jakarta. We hebben twee nachtjes in Jakarta doorgebracht en hebben hier vooral rondgelopen door de stad, veel geoefend met onze nieuwe camera en we zijn naar de bioscoop geweest. Dat is namelijk ontzettend goedkoop hier, voor ongeveer €1,60 kijk je heerlijk een Hollywood film.
Vanuit Jakarta zijn we met de trein naar Yogyakarta gereisd. Een mooie treinreis met constant uitzicht op de rijstvelden. Yogyakarta is een leuke stad en gericht op toeristen. Er zijn veel gezellige, kleine steegjes met 'losmen' (homestay's), restaurantjes en andere leuke winkeltjes. Er zijn hier wat bezienswaardigheden, zoals het paleis van de Sultan en het Waterkasteel, maar eigenlijk vonden we het leuker om gewoon rond te lopen door de straatjes. De straten staan vol met marktkraampjes, maar nog leuker zijn alle vogelkooitjes. Dat is hier een hele serieuze hobby. Voor bijna elk huis of restaurant hangen mooie vogelkooitjes met vogeltjes er in.

Na een paar dagen zijn we vertrokken uit Yogyakarta en zijn we naar de plaats Borobudur gereisd, waar de bekende Borobudur tempel staat. We hadden hier een leuk guesthouse met uitzicht op, jawel, een rijstveld. De volgende dag zijn we vroeg opgestaan om rond zonsopgang de tempel te bezoeken. Het is een hele mooie tempel en het was een perfecte locatie om weer te spelen met onze nieuwe camera. Het schijnt dat we nu al de mooiste tempelcomplexen van Azië hebben gezien, de tempels van Ankor Wat in Cambodja, de Bagan tempels in Myanmar en nu dus de Borobudur tempel in Indonesië.
We houden eigenlijk niet zo van tourtjes maken met een organisatie, we regelen liever alles zelf, maar in de middag wilden we ook nog iets doen. Vanuit ons guesthouse toch maar een tourtje geboekt naar de rijstterrassen in de omgeving. Achterop de scooter gingen we ernaartoe, onderweg nog even een lekke band gehad, maar dat werd gelukkig in een klein dorpje weer opgelost. De rijstterrassen waren mooi en we hebben ontzettend veel lol gehad met onze 'gidsen'.

De volgende bestemming zou de Bromo vulkaan zijn, maar dat was met de bus nog wel 15 uur rijden. We hebben dus eerst de trein genomen naar de stad Surabaya, weer een mooie route met heel veel rijstvelden. Er zijn hier niet heel veel bezienswaardigheden, maar toch hebben we ons prima vermaakt. We zijn naar de Arabische en Chinese wijk gegaan. Ontzettend leuk om hier weer door kleine straatjes te lopen en de verschillende markten af te struinen. Daarna zijn we naar de Sampoerna sigaretten fabriek gegaan. We wilden vooral zien hoe de vrouwen hier ontzettend snel sigaretten kunnen rollen, maar in verband met een feestdag waren ze helaas niet aan het werk.
Vanaf Surabaya was het nog maar 3 uurtjes met rijden naar de Bromo. We wilden heel braaf met het openbaar vervoer gaan (met een aantal keer overstappen), maar de taxichauffeur die ons naar het busstation zou brengen deed een goed aanbod en dus gingen we luxe met de taxi naar het dorpje Cemoro Lawang. Dit kleine dorpje kijkt uit over de Bromo en de omliggende bergen en vulkanen en vanaf hier liepen we in een uurtje zo de Bromo op. De hoge toegangsprijs hebben we ontweken en in plaats van 'ochtends (als alle georganiseerde tourtjes de Bromo beklimmen) hebben wij de krater aan het eind van de dag beklommen. Best indrukwekkend zo'n rokende krater!
Onderweg hebben we een koppel ontmoet, Casper en Erika. Zij bleken een auto met chauffeur gehuurd te hebben en we besloten gezamenlijk verder te reizen om de kosten te delen. De volgende ochtend zijn we eerst nog naar een uitzichtpunt gelopen om van het uitzicht op de Bromo te genieten, maar vooral ook van de grote vulkaan achter de Bromo. Ongeveer elke 20 minuten heeft deze vulkaan een kleine uitbarsting.
Weer beneden in het dorp hebben we nog de jongens Timo en Lydon ontmoet en hebben we besloten om met z'n zessen de auto te delen en naar de volgende bestemming te rijden, de krater van Ijen. Onderweg hoorden we wat slechte verhalen over de hotels in de omgeving van de Ijen krater, dus zijn we een uurtje er vandaag gaan overnachten. We moesten wel weer zeer vroeg opstaan, want we wilden voor zonsopgang boven aan de krater staan. Eerst een uur rijden met de auto, daarna nog anderhalf uur flink naar boven klimmen. Er hing in het begin erg veel smog in de krater, maar toen de zon eenmaal doorbrak was het echt prachtig. Deze krater is veel en veel groter dan de krater van de Bromo en er ligt een prachtig turkoois meer in de krater. Ondertussen zagen we daar veel zwaveldragers lopen. Die lopen een aantal keer per dag naar boven, gaan de krater in en hakken daar zwavel uit en lopen dan weer met zo'n 70 tot 80 kilo zwavel naar beneden. Een erg zware en ongezonde job!

Na de Ijen krater zouden we samen met Timo en Lydon afgezet worden bij het busstation van Banyuwangi, om vanaf daar de bus en boot naar Bali te nemen. Onze chauffeur had echter een ander plan en zou ons op een ander busstation afzetten wat voor hem meer op de route lag. Uiteindelijk waren we twee uur verder van Banywangi verwijderd, het was 11.00 's ochtends en de bus zou om 12.30 gaan. Geen probleem.. Alleen kwam de bus niet om 12.30, maar pas rond 15.00. Uiteindelijk kwamen we 's avonds op Bali aan. Vanuit hier zijn we doorgereisd naar de Gili eilanden van Lombok.
De Gili eilanden zijn drie eilanden met mooi wit zand en een heldere, blauwe zee. Toch kunnen we het geen paradijs noemen! de eilanden lijken wel een kerkhof voor dood koraal.
Allereerst zijn we naar Gili Trawangan gegaan, het drukste eiland met veel restaurants en uitgaansgelegenheden. Wij voelden ons helaas niet zo lekker, dus het nachtleven was absoluut niet aan ons besteed.
Het leven op zo'n eiland is eigenlijk heerlijk simpel. Na het ontbijt duik je even het water in en snorkel je een half uur achter een schildpad aan. Verder is het een beetje luieren, nog meer eten en nog meer zwemmen.
Na een paar dagen zijn we naar het rustigste eiland Gili Meno gegaan. Hier hebben we een mooi strand gevonden waar het dode koraal is weggehaald en waar je erg mooi kunt snorkelen en levend koraal kunt zien. Hier zijn we eindelijk weer een beetje actiever. Jasper heeft zich hier helemaal toegelegd op het snorkelen en Sabine heeft hier een paar mooie duiken gemaakt. Er is hier ook zoveel te zien! Schildpadden, roggen, babyhaaien, mooi koraal en uiteraard heel veel vissen!

Na het relaxen op het strand zijn we weer naar Lombok gegaan, naar de stad Mataram. Hier hebben we ons visum verlengd, zodat we de komende weken nog lekker door Indonesië kunnen blijven reizen.
Vanuit Mataram zijn we naar het zuiden gereisd, naar Kuta Lombok en ook hier is het leven weer heerlijk simpel. Kuta oogt op het eerste gezicht een beetje rommelig. Het is een beetje een aparte mix van het lokale leven gemengd met surfscholen en toeristen. Verder hebben ze hier ook nog niet echt door dat de omgeving er echt veel mooier uitziet als afval wordt opgeruimd, in plaats van dat het op straat terecht komt. En toch is het hier ontzettend mooi! Er zijn hier hele prachtige en rustige stranden. De ene baai is nog mooier dan de andere baai. Daarnaast is de natuur hier ook erg mooi en dus hebben we hier een scooter gehuurd en zijn we heerlijk gaan rondrijden.
Het is hier echt een paradijs voor surfers en Jasper is ook met lessen begonnen. Volgens zijn instructeur is hij een natuurtalent en schittert hij op het water. Nu schittert hij echter door afwezigheid. Tijdens een potje voetbal op het strand heeft hij z'n grote teen geblesseerd en dus wordt het surfen even uitgesteld. Z'n teen is een opgezwollen worst en doet erg veel pijn. Ondanks dat ons guesthouse naast een kliniek ligt is Jasper eigenwijs en weigert hij een dokter ernaar te laten kijken. Het gaat volgens hem vanzelf wel over.

Voor nu hebben we even genoeg verteld. We hebben nog vier weken en daar gaan we nog flink van genieten. Over twee weken komen onze lieve vrienden Joey en Jacqueline ons gezelschap houden. Zij zorgen er ook voor dat we aan het eind netjes in net vliegtuig stappen en we niet stiekem achterblijven!



Dit keer slaan we de rubriek 'wist je dat' over. Graag willen we even ergens anders bij stilstaan. Helaas hebben we te horen gekregen dat een collega van Sabine onverwachts, en op veel te jonge leeftijd, is overleden. We zijn hier heel erg door geschrokken en uiteraard erg verdrietig over. Het heeft ons wel doen beseffen dat veel cliché uitspraken waar zijn. Pluk de dag, je leeft maar één keer en soms is het leven veel te kort. We genieten hier voor de volle 200% en misschien doen we er hierdoor nog wel een schepje bovenop...