To love.. or not to love..

Australië.. een land waar we het leuk hebben gehad, maar waar we ook pech hebben gehad. We hebben mooie dingen gezien, maar ons ook af en toe flink verveeld. We hebben gezworen hier nooit meer terug te komen, maar we zijn ook erg nieuwsgierig naar de dingen die we hier nog niet gezien hebben. Eén ding is zeker, Australië heeft niet ons hart gestolen.

Australië is een land met vriendelijke mensen en ze zijn altijd in voor een praatje. In elke winkel, camping of benzinepomp wordt je door vrouwelijk personeel standaard aangesproken met 'doll', 'dear', 'darling' of 'love' en ze willen altijd weten hoe het met je gaat (dat wordt wel zo automatisch gevraagd dat je niet altijd weet of ze ook echt een antwoord verwachten). Zodra mensen op straat ons busje in het oog kregen, wilden ze weten waar we vandaan kwamen, waar we naartoe zouden gaan en er volgden altijd wel een paar tips.
Het is ook een land dat zich heel erg richt op veiligheid. Dat merk je op het vliegveld, maar ook op de weg. We hebben op wegen gereden, door kale vlaktes heen, waar er rustig een uur voorbij kan gaan zonder dat je een andere auto ziet. Toch kan er op zo'n weg ineens een alcoholcontrole midden op de dag plaatsvinden. Verder staan er langs de weg borden met teksten zoals 'stay alive, break the drive' en zijn er om de haverklap 'rest areas'. Best apart dus dat er in zo'n land 'drive thru bottleshops' zijn waar je vanuit je auto alcohol kan kopen. Drive thru's zijn er niet alleen voor bottleshops, maar ook voor koffie en uiteraard voor fastfood. Aangezien we natuurlijk echt 'the Australian life' wilden meemaken hebben we een keer een overheerlijke 'drive thru' hamburger gehaald ;)
Australië is ook heel erg bang voor beestjes en ziektes van buitenaf. Zo zijn er staten waar nog geen fruitvliegjes bestaan. Er staan af en toe borden langs de weg dat je bij bepaalde gebieden of staatsgrenzen absoluut geen fruit en groente mee mag nemen. Wij vinden het toch vooral knap dat de fruitvliegjes zich aan de grenzen houden!

Na onze gezellige logeerpartij bij Wanda en Dimitri zijn we weer terug gereden in de richting van Melbourne en de zon! We zijn weer teruggegaan naar de gratis camping aan Golden Beach en hebben hier twee dagen genoten van het lekkere weer. Daarna zijn we naar Melbourne gereden en daar was het een stuk warmer dan vorige keer, minstens 35 graden en geen zuchtje wind. We hebben hier weer lekker rondgewandeld door de leuke straatjes, maar het hoogtepunt was toch wel de finale van de Australian Open.
We hebben nog geprobeerd om kaartjes te krijgen, maar dat was zo kort van te voren natuurlijk niet meer mogelijk. We konden nog wel een groundpass kopen, dus hebben we de wedstrijd gevolgd op een groot scherm op het terrein van de Australian Open. En wat een spannende wedstrijd! De wedstrijd duurde bijna zes uur lang en terwijl de tennisliefhebbers onder jullie lekker overdag de wedstrijd konden kijken, was het bij ons pas om half twee 's nachts afgelopen. Aan het eind van de wedstrijd ging de Rod Laver Arena alvast open voor de mensen die snel naar huis wilden, toen hebben wij onze kans gegrepen en zijn we heel snel naar binnen gerend :D Hebben we toch nog de kans gekregen om de huldiging en onze tennishelden in het echt te zien!

Na Melbourne zijn we de Great Ocean Road gaan rijden. De Great Ocean Road is een mooie route die voornamelijk langs de kust loopt. Het weer zat hier een beetje tegen, veel bewolking en wat regen, maar de uitzichten waren erg mooi. Er zijn gigantische uitgesleten kalksteenkliffen en kalksteenrotsen in het water. Om de haverklap zijn er langs de route uitkijkpunten waar de 'twelve apostles' te zien zijn (hoewel het er nog maar zeven of acht zijn), de London Bridge die tegenwoordig ook een stukje mist en en vele andere kalksteenrotsen. Allemaal erg indrukwekkend!
Na deze route zijn we richting Adelaide gereden, maar eenmaal in Adelaide aangekomen hadden we eigenlijk helemaal geen zin in het bezoeken van een stad. We zijn lekker in een park gaan liggen en na een paar uurtjes doorgereden naar een camping.
Uiteindelijk zijn we naar Mildura gereden, een stadje in de staat Victoria. In Mildura zelf is niet heel veel te beleven, maar er is genoeg te doen in de omgeving. We zijn op een betaalde camping gaan staan, want we hadden behoefte aan een zwembad, het was mooi weer! We hebben eerst gewoon twee dagen genoten van de zon, het zwembadje en het niets doen. Daarna zijn we de omgeving gaan verkennen. We zijn in het dorpje Red Cliffs naar een country markt gegaan, een echt uitstapje voor bewoners in de omgeving. De hoofdstraat stond vol met marktkraampjes die troepjes, fruit, planten en zelfgemaakte jam verkopen. Er was zelfs een podium waar een band countrymuziek speelde met welgeteld twaalf man publiek. Tja, dat is toch wat anders dan de zaterdagmarkt bij ons thuis!
Een ander leuk uitstapje was naar het Mungo National Park. Dit park was alleen te bereiken via een 88 kilometer lange weg zonder asfalt en voornamelijk zand. Volgens het verhuurbedrijf van onze Hippie Camper mogen we maar 500 meter over 'unsealed roads' rijden, maar in Azië hebben we wel geleerd dat nóg oudere busjes, prima over nóg slechtere wegen kunnen rijden. Aangezien Jasper een uitstekende coureur is, was deze weg totaal geen probleem voor ons ;) wel schrokken we onderweg, omdat er een gigantische kangaroo vlak voor ons busje sprong. Gelukkig sprong Skippy snel weer verder en was er niets aan de hand :)
Het Mungo National Park ligt voor een groot gedeelte in een meer dat duizenden jaren geleden al is opgedroogd. Het park is vol mooie duinen en kalksteenformaties. Nog veel leuker was ook dat het park vol zat met wilde kangaroo's en emoe's. Er rende zelfs een emoe voor ons busje uit, heel gaaf om te zien! Bij de bijbehorende camping hebben we overnacht en ook hier kwamen de kangaroo's en emoe's erg dichtbij. 

Na onze trip naar het Mungo National Park hebben we de beslissing gemaakt om niet meer naar de oostkust te rijden en dus de Hippie Camper ook niet in Cairns in te leveren. Het omboeken van onze vlucht was gelukkig niet zo'n probleem, maar het busje inleveren in Melbourne zou wel een dikke boete opleveren van $500. Helaas zagen we in de algemene voorwaarden dat je zelfs bij ernstige natuurrampen niet onder de boete uit kan komen als je het busje ergens anders wilt inleveren. Toch was ik het er niet mee eens en één emailtje later was de boete gehalveerd! De boete betalen is goedkoper dan naar Cairns rijden, dus dat hadden we er graag voor over ;)

Na deze beslissing hebben we nog verschillende national parks bezocht, hebben we wandelingen gemaakt en een waterval bezocht, maar de laatste week hebben we ook veel last gehad van regen. De laatste week hadden we het gevoel dat we onze tijd in Australië alleen maar aan het uitzitten waren. We zijn dan ook erg blij dat we onze vlucht naar Auckland een paar dagen vervroegd hebben.
Onze allerlaatste volle dag in Australië eindigde gelukkig met warm weer en hoefden we voor het eerst sinds weken 's avonds niet meer ons fleece vest aan. De volgende ochtend hebben we mentaal afscheid genoemen van ons busje (dat voelde toch echt aan als ons huisje) en zijn we naar Auckland gevlogen.

Auckland is een leuke stad met een klein en overzichtelijk centrum. Ondanks de slechte weersvoorspellingen hebben we hier een paar heerlijke dagen gehad. Veel zon en de temperatuur was precies goed om een stad te verkennen. We hebben hier veel rondgewandeld, winkels bekenen en in het zonnetje gezeten.
Vanavond gaat het grote avontuur weer beginnen. We gaan eindelijk naar Suriname vliegen! Allereerst vliegen we naar Los Angeles en met deze 12 uur durende vlucht gaan we uiteindelijk 21 uur terug in tijd!

Foto's volgen binnenkort!