Rochelen, spugen, voordringen part two

Ons vorige verhaal was inderdaad wat kort en krachtig, driekwart van het verhaal mist namelijk nog. Geen idee waar het fout is gegaag, dus hier is een herkansing!

Na een aantal dagen Beijing was het tijd om verder te reizen en de volgende bestemming was Datong. We zijn hier met de trein naar toe gegaan en we hadden hier hele speciale treinkaartjes voor, namelijk sta plaatsen voor een rit van 7 uur! We hadden wel verwacht dat we een beetje op onze tas in het gangpad konden zitten, maar niets is minder waar. Het gangpad was erg smal, het was bomvol, er liepen constant mensen heen en weer en er reden vaak karretjes met eten langs. Gewoon blijven staan dus! Na iets meer dan 3 uur waren we er helemaal klaar mee en gelukkig kwam er toen een stoel vrij die we konden delen! :)

In Datong hebben we de Yungang Caves bezocht en dit vonden we ontzettend indrukwekkend. Tot nu toe is dit wel het mooiste dat we bezocht hebben. De tempels zijn hier natuurlijk ook mooi, maar veel lijkt op elkaar. In de grotten waren mooie oude buddha beelden te bekijken en andere versieringen. Helemaal mooi meegenomen, er waren bijna geen toeristen!

De dag erna was het 1 oktober en dat is hier een feestdag. Op 1 oktober 1949 stichtte Mao de Volksrepubliek en dat betekent voor de Chinezen dat er een vakantieweek is aangebroken. Voor ons betekent dat grote drukte en hogere prijzen!
We hebben een trip geboekt naar een hangende tempel en naar een grote houten pagode. We gaan op pad met een taxichauffeur en wat een vent zeg! Hij rijdt agressief, rookt in de auto, schreeuwt in zijn telefoon en valt een paar keer bijna in slaap. Maar gelukkig komen we veilig aan bij de Hanging Temple. Deze tempel hangt tegen een klif aan. Er stroomde vroeger een rivier die de tempel meerdere malen verwoest heeft. Keer op keer is de tempel hoger geplaatst, waardoor de tempel nu heel hoog hangt. Het is best indrukwekkend en van een afstand is het eigenlijk het mooist.
Onze taxichauffeur heeft ondertussen een powernap kunnen doen, dus we kunnen weer op pad. We worden naar een grote houten pagode gebracht waar we volgens onze reisgids (uit 2003) naar binnen kunnen tot de 5e verdieping. Helaas kan dit niet meer en hebben we voor niets een toegangskaartje gekocht, want de buitenkant bekijken is gratis en van binnen is er eigenlijk bijna niets te zien.
De dag erna zijn we naar het nationale park Wutai Shan gegaan en hier hebben we 2 nachten doorgebracht. Hier kwamen we terecht in het duurste en slechtste hotel tot nu toe. We betaalden hier ongeveer 12 euro per persoon per nacht voor. De kamer had 2 keiharde bedden en het was er gewoon smerig. De kussens en lakens zagen er vies uit (lang leven de lakenzak en reiskussentjes) het was er ijskoud, want de verwarming deed het niet en de tochtige deur grensde niet aan een gang, maar aan een galerij. Daarnaast stonk de badkamer, was er geen wc papier en geen warm water. Maar gelukkig is het park wel heel mooi! We hebben hier veel gewandeld en heel veel tempels bezocht. Het was wel weer een erg toeristisch dorpje, maar de tweede dag zijn we wat verder het park ingegaan en hebben we een hele mooie tempel bezocht. Er waren hier bijna geen toeristen en we hadden hier een super mooi uitzicht!

We hebben het er ondertussen wel over gehad dat China een leuk en mooi land kan zijn, maar dat we hier nooit zouden willen wonen. Dat heeft vooral te maken met het (aangeleerde) gedrag van de Chinezen.
De Chinezen rochelen en spugen constant, zelfs vrouwen! Het is echt heel smerig om te horen en te zien!
De Chinezen rijden erg agressief, constant toeteren, overal tussendoor rijden en zelfs spookrijden. Rustig inparkeren is er hier niet bij, dan wordt er boos naar je getoeterd.
Ze dringen altijd voor, zowel bewust als onbewust. Hier passen we ons al een beetje bij aan, we doen er af en toe gewoon aan mee ;)
De meeste wc's zijn hier ontzettend vies en er is totaal geen privacy. En als er wel deuren zijn, dan laten de meeste Chinezen de deuren gewoon openstaan.
Kleine kinderen dragen broeken met een open kruis en mogen werkelijk overal de kleine en grote boodschap doen!
We vinden in Nederland telefonerende mensen al vervelend, maar hier schreeuwen de mensen echt in hun telefoon!
Maar dit alles zorgt er wel voor dat we ons geen moment vervelen, er is genoeg te zien!!!

Na Wutai Shan waren we toch wel blij dat we weer naar een grotere stad zouden gaan. We zijn echt een paar dagen lang de enige buitenlandse toeristen geweest, dus we hadden wel behoefte aan Engels sprekende mensen! In Wutai Shan was het echt een beetje aapjes kijken. De Chinezen riepen constant hallo naarbons, wilde met ons op de foto of maakten stiekem foto's van ons. Dat is wel grappig, maar blijft toch wel raar!

We zijn nu een paar dagen geleden aangekomen in Xi'an. Dit is een leuke stad, we logeren in een gezellig hostel en hebben gelukkig alweer ontzettend leuke mensen ontmoet. Morgen ben ik (Sabine) jarig, dus dan gaan we er een feestje van maken.
Hierover schrijven we volgende keer meer!